„Dlaczego nie mogę napić się z twojej butelki?” – czyli historia pewnej szwagierki i granic higieny

Mój mąż ma siostrę. Nazywa się Nadia i, cóż… jest dość osobliwą osobą. Zadbana, pachnąca, z perfekcyjnym manicure i czystymi włosami — niby wszystko w porządku. Ale jeśli chodzi o higienę w codziennych nawykach, to już inna sprawa.

🧼 Z pozoru wszystko wygląda dobrze… ale tylko z pozoru

Mieszkanie Nadii wygląda „jak u ludzi” — lekki bałagan, ale nie brud. Problem zaczyna się, gdy wchodzimy w detale.
Na przykład: nigdy nie myje owoców porządnie. Gdy odwiedziliśmy ją z mężem i córką, przynieśliśmy owoce z targu. Nadia je tylko delikatnie opłukała i od razu podała do zjedzenia. Ja podziękowałam — bo wiem, jak wyglądają skrzynki na straganach. Leżą praktycznie na ziemi, a brud aż woła o pomstę do nieba.

Kolejny problem? Nadia nigdy nie myje rąk po powrocie z dworu. I jeszcze to jej dziwne przyzwyczajenie do jedzenia z jednej miski albo korzystania z cudzych rzeczy bez pytania…

🥤 „To tylko butelka, przecież jesteśmy rodziną”

Moja córka — dziewczynka w wieku szkolnym — zawsze nosi ze sobą małą butelkę wody. Zwłaszcza latem, gdy jest gorąco. Od małego uczymy ją, że nie wolno dzielić się napojem, bo to po prostu niehigieniczne.

I co robi Nadia? W ukryciu podkrada córce butelkę i się z niej napija.
Gdy córka to widzi — nie pozwala. A wtedy Nadia robi sceny i się oburza:

„No ale przecież jesteśmy rodziną! Co w tym złego?”

Złego? Przede wszystkim to, że to dziecko i ma prawo do swoich granic. A poza tym — czy naprawdę tak trudno nalać sobie do szklanki?

🥴 To nie pierwszy raz

Nadia od lat tak się zachowuje. Gdy jesteśmy razem przy stole, zawsze nakładam sobie jedzenie osobno, bo wiem, że ona chętnie sięga ręką do wspólnej miski, komentuje, smakuje, przekłada. W gościach potrafi zachowywać się jak u siebie — jakby była gospodynią. A jeśli ktoś próbuje zwrócić uwagę — obraza majestatu.

💭 Czy można ją zmienić?

Szczerze? Nie sądzę. Wiele razy próbowaliśmy z nią rozmawiać — wszystko kończy się fochami i tekstami o „rodzinnej bliskości”. Dla niej to wszystko jest normalne, dla nas — przekraczanie granic.

A ja pytam: czy naprawdę tak trudno uszanować czyjąś prywatność i zdrowy rozsądek?

📌 Jeśli też masz taką „Nadię” w rodzinie, pamiętaj: masz prawo do swoich granic, nawet jeśli chodzi o rodzinę. Zwłaszcza wtedy.

#GraniceWRelacjach #RodzinaTeżMaOgraniczenia #HigienaToNieFanaberia #SzwagierkaBezFiltra #ŻycieRodzinne #CodzienneHistorie

💧 „Dlaczego nie mogę napić się z twojej butelki?” – czyli historia pewnej szwagierki i granic higieny 🤦‍♀️

Mój mąż ma siostrę. Nazywa się Magda i, cóż… jest dość specyficzną osobą. Zadbana, pachnąca, zawsze zrobione paznokcie i świeżo umyte włosy — na pierwszy rzut oka wszystko w porządku. Ale jeśli chodzi o codzienne nawyki higieniczne, to temat wygląda już zupełnie inaczej.

🧼 Z zewnątrz czysto, wewnątrz… no właśnie

Mieszkanie Magdy, w bloku na obrzeżach Łodzi, wygląda zwyczajnie — lekki nieład, ale tragedii nie ma. Prawdziwe „smaczki” wychodzą przy spotkaniach.
Na przykład: owoce myje na pół gwizdka. Kiedy odwiedziliśmy ją z mężem i naszą córką, przynieśliśmy w prezencie siatkę owoców z targu. Magda je tylko szybko opłukała wodą i podała na stół. Ja podziękowałam. Widziałam, jak leżały w drewnianych skrzynkach praktycznie na ziemi — dla mnie to zbyt ryzykowne.

Równie niepokojące jest to, że Magda nie myje rąk po powrocie z miasta. Do tego uwielbia sięgać do wspólnych talerzy, zaglądać innym do talerza i traktować cudze rzeczy jak swoje. Trzeba przyznać, że robi to z pełnym przekonaniem.

🥤 „Przecież jesteśmy rodziną”

Nasza córka, uczennica z podstawówki, zawsze nosi ze sobą małą butelkę wody, szczególnie latem. Uczymy ją od dziecka, że nie należy dzielić się napojami, bo to niezdrowe i niehigieniczne.

I co robi Magda? Podkrada butelkę i pije z niej ukradkiem.
Gdy córka to zauważy — protestuje. A wtedy Magda robi z siebie ofiarę i mówi:

„Przecież jesteśmy rodziną, co za różnica?”

Różnica jest ogromna. To dziecko. I ma prawo do swoich granic.

🥴 To nie pierwszy raz

Magda od dawna ma takie zachowania. Dlatego przy wspólnych posiłkach nakładam sobie jedzenie osobno, bo wiem, że ona lubi zagarniać ze wspólnych talerzy, doprawiać po swojemu, „sprawdzać” smak. A gdy próbuję coś zasugerować — obraża się.

💭 Czy można ją zmienić?

Prawdę mówiąc — wątpię. Przez lata próbowaliśmy delikatnie rozmawiać. Efekt? Fochy, urażona duma i komentarze w stylu: „U nas w Katowicach tak się nie przejmujemy”.

A ja tylko pytam: czy naprawdę tak trudno nalać sobie do szklanki? Albo po prostu uszanować to, że nie każdy chce się dzielić?

📌 Jeśli też masz taką „Magdę” w rodzinie — pamiętaj, masz pełne prawo do granic. Nawet jeśli ktoś uważa, że „bliscy mogą więcej”.