Jak przekazać dzieciom, że chcę żyć samotnie? Bez nich, bez wnuków. To oni się urodzili, nie dla mnie

Niewygodna prawda, której wielu ludzi wstydzi się przyznać, a tym bardziej wyrazić.

Mam 55 lat. Mam trójkę dorosłych dzieci. Najstarszy ukończył studia, znalazł pracę i od razu się ożenił. Moim zdaniem to zbyt wcześnie, ale to jego sprawa. Rok później zostałam babcią. Co o tym sądzisz? Mój syn przychodzi do mnie prawie co tydzień i mówi:

– Mamo, zabierz wnuka na weekend! Jesteśmy młodzi, chcemy pójść na spacer!

Oczywiście, wszystko rozumiem… Ale czy naprawdę jestem już stara i nie chcę iść na spacer? Ja też chcę spotykać się wieczorem z przyjaciółmi i pić kawę. Chcę zapisać się na jogę, dbać o swoje zdrowie. Dlaczego mam opiekować się moimi wnukami?

A tu, w zeszłym tygodniu, mój środkowy syn powiedział:

– Mamo, Lila (to jest jego dziewczyna) i ja będziemy mieli córkę, jesteśmy już w 5. miesiącu! Wkrótce nie będziesz się nudzić!

Przepraszam, ale kto powiedział, że nudziłam się wcześniej? Miałam się całkowicie dobrze. Nie nudziłam się. Chcę żyć dla siebie. Teraz nie wiem, co robić. Nie przetrwam, jeśli moja córka także powie, że to matka twojego wnuka i pójdzie dalej.

Jak powiedzieć dzieciom, że chcę być sama. Bez wnuków i ich uwagi? Dlaczego wszyscy myślą, że babcie muszą koniecznie opiekować się dziećmi? To wszystko nonsens. Babcie chcą żyć dla siebie i wieczorem pić kawę z przyjaciółmi.

P.S. Według Ciebie, czy dziadkowie są zobowiązani do pilnowania swoich wnuków, dając odpocząć swoim dzieciom, czy mogą to robić tylko wtedy, gdy mają na to ochotę? Podziel się swoimi myślami w komentarzach!