Natrętni krewni szybko zamilkną, jeśli odpowiesz im z humorem – i stanowczo

Niektórym osobom wydaje się, że pytania o życie prywatne innych są czymś zupełnie naturalnym. A przecież nie ma nic bardziej irytującego niż kolejne rodzinne spotkanie, podczas którego pada sakramentalne: „No to kiedy ten ślub?” albo „A dzieci to kiedy będą?”. Czasem pytania padają z ust cioć, innym razem – własnych rodziców. Ale granice prywatności? Znikają gdzieś między schabowym a sernikiem.

„Kiedy wreszcie wyjdziesz za mąż?”

To pytanie zna każda kobieta po trzydziestce, która śmiała jeszcze nie stanąć na ślubnym kobiercu. Problem nie leży jednak tylko w samym pytaniu – lecz w tym, że mało kto potrafi uszanować szczerą odpowiedź. Gdyby powiedzieć wprost: „Nie chcę wychodzić za mąż, nie czuję takiej potrzeby”, reakcja byłaby raczej chłodna. Ewentualnie podszyta współczuciem: „Jeszcze się ułoży”. Albo – co gorsza – ktoś zacznie snuć teorie o dzieciństwie, zranieniach, terapii i samotności.

„Rodzice nie rozumieją…”

Niektórzy rodzice wychowani w innych czasach po prostu nie przyjmują do wiadomości, że ich dorosła córka może nie marzyć o białej sukni i wózku dziecięcym. A im bardziej dziecko próbuje tłumaczyć, tym mocniej rodzice „wkręcają się” w temat. Każde spotkanie rodzinne zamienia się w przesłuchanie. W takich chwilach łatwo zapomnieć, że to twoje życie – i że nie musisz się tłumaczyć.

Jak się bronić?

Można próbować delikatnie powiedzieć: „Nie chcę rozmawiać o tym temacie”. Jeśli to nie działa – warto postawić granicę dosadniej. Czasem trzeba wprost zakomunikować: „Jeśli rozmowy mają dotyczyć tylko tego, to może lepiej spotykać się rzadziej”. Czy to drastyczne? Może. Ale zdrowie psychiczne i wewnętrzny spokój są ważniejsze niż uprzejmości na siłę.

A jeśli to nie pomaga?

Zawsze znajdzie się ciocia Genowefa lub wujek Stefan, którzy uważają, że wiedzą lepiej, jak żyć. Ich ulubione hobby to rozdawanie rad, komentowanie cudzych wyborów i planowanie czyjegoś życia. Wtedy warto sięgnąć po inny oręż – ironię i inteligentną ripostę. Oto kilka sprawdzonych odpowiedzi:

• „Ślub? Myślę o tym po doktoracie z fizyki kwantowej.”

• „A dzieci? Jeszcze nie zdecydowałam, czy będą mówiły po polsku czy po japońsku.”

• „Na razie mam psa. Mniej problemów, więcej miłości.”

Efekt? Pytający zwykle nie wiedzą, co odpowiedzieć – i temat znika.

Mądrość na koniec

Nie musisz nikomu tłumaczyć, dlaczego nie jesteś mężatką, nie masz dzieci, mieszkasz sama lub w ogóle wybrałaś inną drogę niż większość. Twoje wybory są twoje – i tylko ty poniesiesz ich konsekwencje. Krewni mogą sobie mówić, co chcą, ale to nie oni będą budzić się co rano w twoim życiu.

Masz prawo wyznaczać granice. Masz prawo być sobą. I – co najważniejsze – masz prawo nie odpowiadać na pytania, których nikt nie ma prawa zadawać.