Zamierzam złożyć pozew o rozwód z moją żoną, aby poślubić kobietę, która mieszka po sąsiedzku, choć naszemu małżeństwu minęło już trzydzieści pięć lat

Poczułem, że moje serce znów zapłonęło ogniem pasji, choć od dawna jestem na emeryturze i powinienem spędzić resztę swoich dni z moją żoną, która, podobnie jak ja, przeżywa swoje podeszłe lata. Może ktoś mnie po tej historii osądzi, nazwie egoistą lub gorzej, ale nie ogę ignorować swoich uczuć. Potrzebuję rady w tej skomplikowanej sytuacji. Długo tłumiłem swoje uczucia do innej kobiety i dopiero teraz uświadomiłem sobie, że moje serce należy do mojej sąsiadki.

Z moją obecną żoną, Anną, wziąłem ślub dekady temu, i od tego czasu minęło już wiele lat. W tym małżeństwie wychowaliśmy naszego syna, który dawno temu opuścił nas i założył swoją rodzinę. Niestety, rzadko się z nim kontaktujemy, i rozumiem, że ma swoje troski i obowiązki. Pierwsze lata po jego odejściu były dla nas trudne, czuliśmy się samotni i rozczarowani, ale z czasem przyzwyczailiśmy się do tego nowego porządku w życiu. Nie chcemy trzymać syna przy sobie, ważne jest, żeby był niezależny i budował swoją rodzinę.

W ciągu ostatnich kilku lat moja żona i ja praktycznie przestaliśmy się komunikować. Mogliśmy przechodzić obok siebie, nie mówiąc ani słowa, jakbyśmy stali się obcymi ludźmi. Uświadomiliśmy sobie, że nasze małżeństwo było silne dzięki wspólnemu dążeniu do stworzenia dobrej rodziny dla syna. Ale teraz, kiedy syna nie ma obok, nie ma sensu udawać, że się kochamy.

Niedawno zaproponowałem żonie przeprowadzkę do małej wsi, gdzie moglibyśmy cieszyć się naturą i spokojem, ale odmówiła, mówiąc, że nie chce opuszczać swojego domu. Na podstawie swoich oszczędności kupiłem mały domek za miastem, do którego jeżdżę w każdy weekend.

Pewnego razu żona postanowiła pojechać ze mną do tego domku na wsi, ale widziałem, że nie czuła się tam komfortowo. Nie interesowały ją prace ogrodowe ani podlewanie kwiatów, które rosły przed naszym domem. Więc wszystkimi obowiązkami domowymi zajmowałem się sam. W końcu wróciła do swojego miejskiego mieszkania.

W tym czasie zacząłem spędzać więcej czasu z sąsiadką, i zgodziła się na wspólne wędkowanie o świcie, co było dla mnie dużym zaskoczeniem. Moje uczucia do niej zaczęły się nasilać, i uświadomiłem sobie, że jestem w niej zakochany. To było niespodziewane, jak miłość od pierwszego wejrzenia. Moja żona nie przyjeżdżała do mnie na wieś nawet podczas świąt, a ja spędzałem je z sąsiadką, która zawsze mnie wspierała i była blisko.

Minął rok, a ja nadal nie widziałem się z żoną. Przestała dzwonić i interesować się moim życiem. Z drugiej strony, zbliżyłem się do swojej sąsiadki, i zaczęliśmy organizować randki. Zastanawiam się nad rozwodem z żoną, bo jaki jest sens kontynuowania małżeństwa, jeśli nie rozmawiamy i nie widujemy się od ponad roku? To nie jest normalne.

Może moja decyzja spotka się z krytyką, a mój syn będzie rozczarowany, ale nie chcę ukrywać swoich uczuć i dalej ich tłumić. Chcę być z kobietą, która mnie naprawdę kocha i docenia, a nie tylko żyć w związku, który dawno stracił harmonię i sens. Czy nie mam prawa do nowego szczęścia i prawdziwej miłości?